29 Ağustos 2017, Salı

Bir Şiir Denemesi

ile Mehmet ERGÜN

Views: 125

Zulüm var zulüm! Haksızlıklar diz boyu ama ben SUSUYORUM

İçim yanıyor, hararetten dudağım kuruyor, SUSUYORUM

Zalimlere vurmak için körleşmiş kılıcımı BİLİYORUM

Tek başımayım gücüm yetmeyecek bunu da BİLİYORUM

Bakışlarım kılıçtan da keskin, bir ok misali düşmana ATIYORUM

Ferasetimi de orduma komutan ATIYORUM

İşte ayağa kalktım, karşımda bir duvar tek vuruşta YIKIYORUM

Ama esas savaş kendi içimde, kalbimdeki günah kirlerini YIKIYORUM

İçim bir volkan gibi, bedenim dar geliyor TAŞIYORUM

Sırtımda ağır bir yük, zor da olsa TAŞIYORUM

İleri atılıyorum, düşman saflarını YARIYORUM

Mutluyum, çünkü âtıl değilim bir işe YARIYORUM

Bana uzanacak bir el lazım, onu yakınımda BULUYORUM

Ama kendi elimle beyaz duvara çamur BULUYORUM

Menzil uzak, düşe kalka muradıma ERİYORUM

Yolda çok şeyler yitirdim, bir mum gibi ERİYORUM

Kaybedecek vakit yok, bir saat gibi kendimi KURUYORUM

Gönül dünyam ise çoraklaşmış, bir fidan misali KURUYORUM

Havada zafer muştusu var, onu ciğerlerime SOLUYORUM

Gücüm tükeniyor, sararıp SOLUYORUM

Herkes bir şeyler söylüyor, her denilene KANIYORUM

Yalanlar içimi parçalıyor, taze bir yarayım KANIYORUM

Değişen bir şey yok, ben de diğerlerine UYUYORUM

Sanki bir şey olmamış, bir bebek gibi UYUYORUM

Arayış içindeyim, her güzel şeyi havada KAPIYORUM

Kötülüklerden çok çektim, onlara kapımı KAPIYORUM

Kalbim bir küp, çeşit çeşit duygularla DOLUYORUM

Karmaşa bize yakışmaz, ipleri yumağa DOLUYORUM

Bu dünya metaı bir pastadır, herkese eşit dağılsın diye özenle DİLİYORUM

Siz bu dünyayı alın, ben Rabbimden cennetini DİLİYORUM